De kerk is het centrum van het klooster en het kruis op de klokkentoren domineert en heerst over het kleine monastieke dorp. Het kruis van de Verrezene geeft inderdaad zin aan alles wat er gebeurt in een abdij. Eenmaal ‘s nachts en zeven maal overdag begeven de monniken die daartoe in staat zijn zich naar het goddelijk Officie. De viering van het goddelijk Officie – zeer terecht ook wel de Liturgie van de Getijden genoemd – is niet uitsluitend voorbehouden aan het kloosterleven. Maar in de realiteit van het dagelijkse leven zijn monniken toch de enigen die de gezangen van het goddelijk Officie in hun geheel uitvoeren op de verschillende uren die daarvoor in de liturgie zijn voorzien. De heilige Benedictus vindt deze zo belangrijk, dat hij twaalf hoofdstukken van zijn Regel wijdt aan de voorschriften voor de liturgie.

Het doel van het goddelijk Officie is de heiliging van de tijd. De uren van de dag en de nacht, gevuld met de arbeid en de rust van de mens, worden toevertrouwd aan barmhartigheid en aan de genade van God.

Het zingen van de psalmen is het belangrijkste onderdeel van elk officie. De honderdvijftig psalmen werden door de Heilige Benedictus verdeeld over de duur van een week. De psalmen zijn de kreten van de nood en het lijden van de mens die het spoor van God bijster is; ze zijn ook de liederen van vertrouwen en hoop van de verloren zoon die de weg naar het vaderhuis weer is ingeslagen; ze zijn de gezangen van vreugde en overwinning van hen die de vriendschap met de Heer hebben teruggevonden.

De abdijkerk, gerenoveerd tussen 1991 en 1993